Święty Konrad nie od razu, jak to był powinien, wynagrodził szkodę wyrządzoną bliźniemu, a to dla tego, że pokrzywdzony nie wiedząc kto był jéj sprawcą, nie mógł jéj na nim poszukiwać. Lecz za to później i krzywdę wyrządzoną sowicie nagrodził, i sam na ostrą pokutę skazał się dobrowolnie. Jakże wiele jest osób, które uchodzą i poczytują się same za nieposzlakowanéj prawości, a mają na sumieniu albo krzywdę ludzką niewynagrodzoną, albo zapisy testamentalne, które spełnić powinni byli, niespełnione, dla tego tylko, że pokrzywdzeni poszukiwać tego nie mogą. Czy nie jesteś z téj liczby?

Boże! któryś świętego Konrada z ciężkiego grzechu niewynagrodzenia uczynionéj szkody bliźniemu wyrwawszy, do wysokiéj świętobliwości doprowadził, daj miłościwie, abyśmy za wstawieniem się jego, na sumieniu naszém żadnéj krzywdy bliźniego nie mieli, a niezwłocznie wynagrodzili tę, do jakiéj się poczuwamy. Przez Pana naszego i t. d.

Na tę intencyą Zdrowaś Marya.

Żywoty świętych Pańskich o. Prokopa kapucyna (1882), s. 128.